فرآیند نوآوری

فرآیندهای نوآوری

سازمان باید فرآیندهای نوآوری را متناسب با ابتکار نوآوری تنظیم نماید بدین منظور استاندارد مدیریت نوآوری ISO 56002 می‌تواند مد نظر قرار گیرد.

فرآیندهای نوآوری

فرآیندهای نوآوری متناسب با نوع سازمان می‌تواند انعطاف‌پذیر و سازگار باشد فرآیندهای نوآوری می‌تواند با سایر فرآیندهای موجود سازمان در تعامل باشد به عنوان مثال تحقیق و توسعه، بازاریابی و فروش، شراکت‌ها

فرآیندهای نو آوری در ایزو 56002

1-شناسایی فرصت‌ها

جهت شناسایی و تعریف فرصت‌ها، سازمان باید ورودی‌های زیر را در نظر بگیرد:

  • درک سازمان و محیط آن؛
  • منظور و مقصود نوآوری؛
  • دامنه کاربرد ابتکار نوآوری؛
  • یادگیری و تجارب از ابتکارات نواوری قبلی؛

سازمان باید:

  • الف- بینش‌ها و دانش در مورد نیازها و انتظارات بیان شده و بیان نشده را بدست آورد؛
  • ب- بینش‌ها و دانش در مورد روندها و چالش‌های مرتبط با، به عنوان مثال رقبا، فناوری‌ها، مالکیت فکری و بازارها، را بدست آورد؛
  • پ- فرصتها یا زمینه‌های فرصت را شناسایی و تعریف کند، به عنوان مثا تأثیری کە بایەد حاصەل شود ، ارزشی که می‌تواند محقق شود یا بیانیه‌های مشکلات؛
  • ت- فرصتها را اولویت‌بندی کند. کسب دانش می‌تواند شامل ضرر و منافع کاربران، مشتریان، شهروندان و سایر طرف‌های ذینفع فعلی و بالقوه سازمان، بازار یا جامعه باشد.

2-ایجاد مفاهیم

برای ایجاد مفاهیم، سازمان بهتر است فرصتهای شناسایی و تعریف شده‌ای را به عنوان ورودی در نظر بگیرد.

سازمان باید:

الف- ایده‌های جدید، راه‌حلهای بالقوه یا ترکیبی از موارد موجود را از منابع درون‌سازمانی و برون‌سازمانی با استفاده از حل مسئله خلاقانه، ایده‌پردازی یا روشهای دیگر ایجاد کند؛
ب- ایده‌ها و راه‌‌حل‌های بالقوه را بررسی، مستند و ارزیابی کند، به عنوان مثال با توجه به درجە جدید بودن ، ریسک، امکان‌پذیری، قابلیت دوام، مطلوبیت، پایداری و حقوق مالکیت فکری؛
ت- مفاهیم از ایده‌ها و راه‌‌حل‌های بالقوه را بر اساس معیارهای ایجاد شده انتخاب نماید؛
ث- مفاهیم را از ایده‌ها و راه‌حل‌های بالقوه از جمله ارزشهای پیشنهادی را توسعه دهد؛
ج- گزینه‌هایی برای چگونگی تحقق ارزش توسعه دهد، به عنوان مثال مدل‌های کسب‌و‌کار، عملیات یا مدل‌های بازاریابی فرضی،

این فعالیت‌ها می‌توانند منجر به خروجی‌های زیر شوند:

  • مفاهیمی با مدل‌های مقدماتی تحقق ارزش اولیه که قابلیت اعتبارسنجی دارند؛
  • درک عدم قطعیت‌های بحرانی یا مفروضات برای هر یک از مفاهیم که باید صحه‌گذاری شوند؛
  • ارزیابی اولیه ریسک‌ها، درجه جدید بودن، و پیامدهای آن از نظر توسعه بیشتر فرآیندها، ساختارها و غیره.

3-صحه‌گذاری مفاهیم

برای صحه‌گذاری مفاهیم، سازمان باید مفاهیم ایجاد شده را به عنوان ورودی در نظر بگیرد.

سازمان باید:

  • الف- صحه‌گذاری را سریع با یک ویرایش اولیه از مفهوم شروع نماید؛
  • ب- یک یا چند رویکرد را برای صحه‌گذاری در نظر بگیرد، به‌عنوان مثال آزمون‌ها، آزمایشات، پایلوت‌ها و مطالعات؛
  • ت- با آغاز از بحرانی‌ترین عدم قطعیت‌ها، فرضیات و پنداشت‌ها، به مفهوم بپردازد تا با یادگیری، گرفتن بازخورد و ایجاد دانش جدید، عدم قطعیت مرتبط با موارد زیر را کاهش دهد.
  1. تعامل با کاربران، مشتریان، شرکاء و سایر طر های ذینفع؛
  2. پشتیبانی، شامل منابع؛
  3. جنبه‌های فنی، قانونی، بازاریابی، مدت زمان ورود به بازار، امور مالی و سازمانی؛
  • ت- مفهوم را بر اساس درس آموخته‌ها، بازخورد و دانش جدید تنظیم نموده و بهبود بخشد؛
  • ث- امکان‌سنجی مفهوم و اینکه آیا باید به عدم قطعیت‌ها، فرضیات و پنداشت‌های باقیمانده پرداخته شود، را ارزشیابی نماید؛
  • ج- در صورت لزوم صحه‌گذاری بیشتری را در نظر بگیرد.

این فعالیت‌ها می‌توانند منجر به خروجی‌های زیر شوند:

  • صحه‌گذاری مفاهیم یا اثبات مفاهیم با سطح قابل قبولی از عدم قطعیت برای توسعه بیشتر؛
  • روابط با کاربران، مشتریان، شرکا و سایر طر های ذینفع؛
  • دانش جدید.

4-توسعه راهکارها

برای توسعه راهکارها سازمان باید مفاهیم صحه‌گذاری شده را به عنوان ورودی‌ها در نظر بگیرد.

سازمان باید

  • الف- مفهوم را به یک راهحل کاری از جمله مدل تحقق ارزش توسعه دهد؛
  • ب- در نظر بگیرد که آیا راه‌حل را به صورت درونی توسعه دهد یا از طریق تملۀاکتساب، لایسنس، مشارکت، برون سپاری و غیره انجام می‌شود؛
  • ت-ریسک‌های مرتبط با استقرار را شناسایی و مورد توجه قرار دهد، به عنوان مثال پذیرش کاربر، الزامات قانونی، مقیاس پذیری، چرخه بودجه و زمانبندی؛
  • ث- آخرین دستاوردها را بررسی کند تا از نقض حقوق مالکیت فکری موجود جلوگیری نماید؛
  • ج- تعیین کند که آیا راه‌حل می‌تواند، و نیاز است، که محافظت شود؛
  • ح- قابلیت‌های ضروری جهت استقرار را ایجاد و توسعه دهد، به عنوان مثا ترویج، تولید، تامین، شراکت‌ها و اکوسیستم

این فعالیت‌ها می‌توانند منجر به خروجی‌های زیر شوند:

  • راه‌حل‌های توسعه یافته با مدهای تحقق ارزش، از جمله ارزش‌های پیشنهادی؛
  • طرح‌هایی با فعالیت‌ها، منابع، روابط و زمانبندی ایجاد شده برای استقرار کلی یا مرحله‌ای راه‌حل‌ها؛
  • برآوردن نیازها و الزامات استقرار، از جمله ملاحظات حقوق مالکیت فکری

5- استقرار راه‌حل‌ها

برای استقرار راه‌حل‌ها، سازمان باید راه‌حل‌های توسعه یافته را به عنوان ورودی در نظر بگیرد.
راه‌حل‌های توسعه یافته را به عنوان ورودی در نظر بگیرید.

سازمان باید:

  • الف- راه‌حل را در دسترس کاربران، مشتریان، شرکاء و سایر طرف‌های ذینفع قرار دهد، به عنوان مثال از طریق راه‌اندازی، پیاده‌سازی یا تحویل راه‌حل؛
  • ب- راه‌حل را ترویج و پشتیبانی نماید، به عنوان مثال فروش، بازاریابی، ارتباطات، ایجاد آگاهی و تعامل با کاربران، مشتریان، شرکا و سایر طرف‌های ذینفع؛
  • ت – نرخ پذیرش و بازخورد کاربران، مشتریان، شرکاء و سایر طرف‌های ذینفع را پایش نماید؛
  • ث – تأثیر تحقق یا توزیع مجدد ارزش را پایش نماید؛
  • ج- پیامدهای جدید برای مالکیت فکری را شناسایی نماید؛
  • ح- دانش جدید ناشی از استقرار را به منظور بهبود راه‌حل‌ها، توسعه روابط و ایجاد فرصت‌های جدید ثبت کند.

این فعالیت‌ها می‌توانند منجر به خروجی‌های زیر شوند:

  • ارزش تحقق یافته، مالی یا غیر مالی؛
  • تأثیر در قالب پذیرش و رفتارهای جدید کاربران، مشتریان، شرکاء و طرف‌های ذینفع؛
  • بینش‌ها و دانش جدید برای بهبود راه‌حل‌ها

این مطلب توسط مهندس پیام خرازیان ترجمه شده است
انتشار مطلب با ذکر نام پیام خرازیان و منبع، بلامانع است.
منبع : استاندارد ISO 56002

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، استفاده از سرویس reCAPTCHA گوگل مورد نیاز است که تابع Privacy Policy and Terms of Use است.